اگر آسمان هم قدر دل من کوچک بود،
معلوم نبود چه بر سر دنیا می آمد.
آنوقت دیگر خورشید عالم تاب و مهتاب نقره ای و ستاره های ریز و درشت
جا نمی شدند در این گوشه دنج.......
تنها ابرهای بهاری می ماندند .....
تا به جای این چشمان خشک تر از کویر ببارند،
درد این دل کوچک را................
دل کوچک هم تاب و تحمل زیادی میخواهد
نمی دانم این شانه های نحیف برگ بیدی ام طاقتش را دارد؟؟؟؟؟؟..............
.
.
.
.
.
.
.
.
تو بگو.........
نظرات شما عزیزان: